Het lopen van een laarzen pad trekt mij eigenlijk niet zo erg aan. Niet het lopen op zich en zeker ook niet de bepaalde route. De route leidt je meestal langs mooie gedeelten. Het gaat mij meer om het ploeteren door de bagger. In sommige gevallen valt het mee, maar het laarzen pad rond het Landschap rond het Keukenhof is nogal van het wegzakken in de blubber. Zorgen dat je je schoen en laarzen aan je voeten houdt en zo. Ploeteren dus.
Nu was ik vrijdag de 12e op landgoed Keukenhof voor het fotograferen van vogels. Weer eens fotograferen van vogels in een andere omgeving. Ik was al diverse malen op het landgoed geweest voor de verschillende edities van Castlefest en de ook European Bodypainting Festival in 2016. Maar wat mij al direct opviel was hoe goed het Landschap er bij lag onder een dikke laag sneeuw. Het Engelse landschapspark met verschillende inrichtingen van de tuin, het kasteel al glinsterend in de zon. Het sprookjesachtige kasteel stamt uit 1862 en is voorzien van zeven torens. Het was waanzinnig mooi om te zien.
Ik stelde dan ook voor om daar te gaan wandelen en zo doende kwamen wij dit keer ook op het laarzen pad terecht. Nadat we de auto hadden geparkeerd bij het voormalig station Lisse en ooit ook nog de Brasserie de Verloren Koffer. Die is er helaas niet meer. Vanaf deze parkeerplaats tevens Toeristisch Overstappunt Lisse konden we aan de overzijde van de weg gelijk aan het laarzen pad beginnen. Met een bevroren ondergrond en een laag sneeuw er over kon je in ieder geval niet wegzakken. Ondanks het winterse weer was het zonnig met een mooie blauwe lucht. Het kon eigenlijk niet beter. We liepen door het bos met heel veel omgezaagde bomen wat een ongewoon aanzicht was. Die bomen laat men daar kennelijk gewoon liggen, wat natuurlijk weer kansen geeft aan flora en fauna.
Al lopende kwamen we ineens langs wel hele bijzondere bosbewoners. We liepen ineens in een kabouterdorp. Hoe grappig en bijzonder is dat om hier een kabouterdorp aan te leggen. Een van de mannen wilde wel voor ons poseren.
Nadat hij op z’n voordeligst in de zon ging staan, mocht ik een foto maken. Na allerlei vriendelijkheden te hebben uitgewisseld liepen we verder. Het kon niet op. Langs 1 van de sloten hadden andere bewoners zich gevestigd. De reigers uit Lisse hadden zich hier verzameld en geheel Corona-proof op anderhalve meter afstand. Mocht u geen reiger meer aangetroffen hebben in Lisse. Ze staan in de polder aan de Oude Zandsloot.
Na het pad te zijn uitgelopen kwamen we bij de weg en staken we over naar de ingang van Kasteel Keukenhof. Vanaf de ingang lag het kasteel verkeerd in de zon.
De omgeving van het kasteel was prachtig met de sneeuw en de blauwe lucht, maar het kasteel toonde de schaduw zijde. Dat zag er op de foto niet al te best uit en het kasteel was veel te donker. Een goede foto ging het niet worden op deze wijze.
Maar om een betere foto te maken heb ik toen maar iets gedaan wat ik nog nooit eerder gedaan had. Ik heb vanuit de losse hand Exposure Bracketing foto’s gemaakt. Drie foto’s vanuit het zelfde standpunt met een belichtingstrapje. Een overbelichte, een normale en een onder belichte foto. Ik was heel benieuwd wat Photoshop er van zou maken, maar zie hier het resultaat. Photoshop is echt een fantastisch programma.
Als je zo rond het Kasteel Keukenhof loopt denk je toch wel aan Castlefest. Je zou zeker met de sneeuw spontaan een oproep doen om modellen uit te nodigen. In de sneeuw zou dat toch fantastisch zijn. Mocht het volgend jaar weer sneeuwen gaat het misschien nog gebeuren ook.
Ik ben in ieder geval voor. Er was ruimte om te sleeën en de plaatselijke jeugd had zich hier verzameld om van de hellingen af te knallen.
Gelukkig was het zaterdag. De boerderij was nu toegankelijk en we konden gebruik maken van de keuken. Na een koffie met een kleine snack zijn we door gegaan. De zon en de sneeuw doet een ieder goed en zo ook de dieren in de kinderboerderij.
Nadat we het kasteel hadden verlaten liepen we door het bos zelf. We zijn van de weg afgegaan omdat die nogal glad was geworden en liepen over de bospaden.
We hadden heel wat tijd doorgebracht in de tuinen zelf zodat we nu toch wel een beetje moesten doorlopen. Maar ook dit was niet vervelend. Veel ouders met kinderen die aan het sleeën waren.
Nabij de Spekkelaan werd het pad vervolgd door de landerijen in de richting van het spoor. We liepen nu door de Lageveensepolder. De sloten waren vol sneeuw geraakt en een misstap had een nat pak opgeleverd.
Het laarzen pad was gelukkig goed te volgen. In verband met de tijd hebben we de route afgesneden, maar het was met de harde ondergrond goed te doen. We passeerden de molen aan de schaduwzijde wat een mooie gelegenheid gaf om een tegenlicht foto te maken wat weer flare van de zon opleverde in de foto. Ik heb het maar zo gehouden.
Het laatste gedeelte van de route liepen we langs het spoor wat op zich ook weer aardig was. Sommige treinen waren nagenoeg leeg. Nederland was vandaag niet aan het reizen.
De sneeuw en alles wat aan sloten, vaarten en dergelijke bevroren was werd bezocht door de Nederlander. Winterpret was het dit weekend. Daar waar we mogelijk weer jarenlang op moeten teren. We komen nog een keer terug in een ander seizoen, maar niet als het heel drassig is.
Overigens hoeft het laarzen pad niet gevolg te worden en is een wandeling rond het kasteel ook zonder laarzen pad goed te doen.